.::Rodent::.

Maak het maar eens mee, eerste hulp bij rat ongevallen, en dat om 3 uur in de morgen.

Het gebeurde op 15 januari ‘98 tijdens het nog laat nakijken van onze knagers voor we gingen slapen. Wat wel al eens meer gebeurde, om zeker te zijn dat alles in orde was met hen.

Wat we toen aantroffen is voor het mannelijke geslacht afschrikwekkend, maar eigenlijk na het herlezen van deze gebeurtenis toch ergens wel komisch. Op 14 januari had ik een koppel ratten bij elkaar geplaatst, om nog eens een nieuw nestje huskyratjes te verkrijgen, op het eerste gezicht leek het koppel het erg goed met elkaar te kunnen vinden. Maar tegen de avond werd Fatsy onze nieuwe huskyman, even niet meer vertroeteld door zijn nogal felle en vurige dame. Zij gaf hem een teder kusje in het oor, en in haar opwinding had ze zijn balzak even onder handen genomen, ze maakte dat mijn Fatsy zo goed als zonder kindergeld door het leven moest...

Gelukkig was de schade bij nader onderzoek beperkt gebleven, wat een opluchting! De bijtwonde was vrij oppervlakkig, enkel het vel gaapte, de balzak zelf was niet beschadigd. Dus het eerste wat we gedaan hebben, is de wond ontsmetten. Natuurlijk kan je zo een kritische plaats niet ontsmetten met eender welk product, hiermee bedoel ik dat het ontsmettingsmiddel niet mag prikken, want dat zou nogal een pijnlijke zaak zijn, geloof mij...
Dus hebben wij ons staaltje MACDIL-S bovengehaald, wat ik zelf al eens geprobeerd had bij een beet van een hamster in mijn vinger. Het is een zacht product en prikt niet, maar ontsmet zeer effectief. Een geruststelling voor de mensen die al misselijk worden bij het lezen, bloed kwam er niet veel aan te pas.

Maar dan, met de beide handen in het haar, hoe krijg je een gapend balzakje weer dicht??
Dirk werd bij de gedachte alleen al misselijk, hij trok wittekes af en draaide wat weg.
Dus kon de vrouw des huizes weer haar volle koelbloedigheid bovenhalen, en dan nog te zwijgen de creativiteit waarop. Beste rattenbezitters, bij zulk probleem, dierenartsen werken niet 's nachts, dus laat dat idee maar al varen en leg die hoorn maar terug op de haak. Ook de uitvlucht: « ja maar, de mijne wel » laat je maar al achterwege.
Voor iets wat je zelf kan oplossen moet je iemands nachtrust niet storen. En neem gerust van mij aan dat koelbloedigheid mag

gebeuren met een klein hartje.

Ik haalde mijn opgedane boekjeskennis in allerijl boven, wat ik had gelezen was, dat bij gapende wonden de wond moet dichtgeknepen worden en na enkele minuten zou deze dan dichtblijven.

Oké, nieuw probleem, laat een rat maar eens weten dat je hem wil helpen, wanneer deze zijn hele mannelijkheid de mist in ziet gaan en dat je nog voor zijn eigen bestwil erop gaat zitten knijpen ook...

Dus de oplossing, we hebben de hele boel letterlijk dichtgekleefd met papiertape (deze verlucht ook een beetje, en lost zeer gemakkelijk bij een bad water). Het gevolg was dat onze rat zich veel beter voelde en rustig begon te knabbelen aan zijn voer.
Nog een tip: gebruik nooit wit verband bij een knaagdier, want ze schrikken ervan en gaan onmiddellijk tot knagen over. Aangeraden is zwart verband of rood, maar geen wit. Voorzie ook steeds plakstrips om wonden dicht te kleven, deze zijn verkrijgbaar bij de apotheker.

We hebben uiteindelijk Fatsy onder onze hoede genomen naast het bed, zo konden we hem in het oog houden.
Nu, 7 september 1998, maakt Fatsy het

goed, ook zijn zoon en dochter: Sara en Sammy, die na het incident geboren zijn (wel van een liefhebbender vrouwtje dan diegene die hem op deze ongemakkelijke plaats beet). Later heeft Fatsy nog meegedaan op het Knagerfestijn te Rhenen in Nederland. Zijn wonde was na vier dagen compleet weg, zelfs geen litteken meer te bespeuren! Enkel het stukje uit zijn oor herinnert ons en hem aan die gekke maar toch geslaagde operatie.